Νῆρον ὕδωρ

Ποσειδών: Ο κύκλος του νερού

“Το νερό είναι η αρχή των πάντων” Θαλής ο Μιλήσιος

Το νερό, νεαρό  ύδωρ, παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στα Ομηρικά Έπη.

Στην Ιλιάδα, ο Αχιλλέας είναι υιός υδάτινης Θεότητος, της Θέτιδος και οι νήες πλέουν εκστρατεύοντας προς  την Τροία με τα  εντυπωσιακά ονόματά τους στην Β ραψωδία παρουσίαση, αναφερόμενες πλειστάκις και καθ όλην την διάρκεια του έπους, ενώ οι Αχαιοί πολεμούν στην στεριά και έξω από τείχη της ύλης ψηλά.

Στον γυρισμό όλοι ταλαιπωρούνται  σε μια θάλασσα σκοτεινή  άγνωστη και βαθιά και ψάχνουν για ένα νησί στεριά, όπως η Λητώ για να γεννήσει τον Απόλλωνα Ήλιο συνείδηση φωτιά. Ειδικά, ο Οδυσσέας που περνάει απ όλες  τις νησίδες  παγίδες και δεν μπορεί να μείνει πουθενά.

Διώκτης του, άγριος, ο κύριος των υδάτων, Ποσειδών και τα άγρια κύματα του θυμικού τον κυνηγούν , βουλιάζουν όλα τα καράβια του μαζί με τους συντρόφους του, στα ωκεάνεια νερά.

Τι είναι το νερό; Τι αντιπροσωπεύει και γιατί είναι τόσο σημαντικό;

Είναι το συναίσθημα σε αλληγορία και συμβολισμό.  Το 70% του ανθρώπινου οργανισμού και της επιφάνειας  της Γης και είναι δύσκολο να το κατανοήσει κανείς και να επιπλεύσει ζωντανός σερφάροντας πάνω σε αυτό.

Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι “πνιγμένοι” στο συναίσθημα  και από το συναίσθημα, το οποίο έχει τις ρίζες του,  τόσο στις ενδομήτριες εμπειρίες του εμβρύου όσο και στις πρώτες εμπειρίες της παιδικής ηλικίας . Για αυτό και σπάνια  ΕΝΗΛΙΚΙΏΝΟΝΤΑΙ και παραμένουν τραυματισμένα  μεγάλα ΠΑΙΔΙΑ.

Δυστυχώς ο  κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος και η ζωή ξεκινάει με μια Ιλιάδα και ένα ΠΟΛΕΜΟ. Κανείς δεν είχε ή δεν έχει, την τέλεια οικογένεια, τους τέλειους γονείς ,το τέλειο  κοινωνικό περιβάλλον να μεγαλώσει, την τέλεια παιδεία είτε είναι  πλούσιος είτε είναι φτωχός και  η ζωή παραμένει πρόκληση πρόσκληση και επικούρειος αρωγός.

Η χαρακτηριστική πράξη του Οδυσσέα να πλύνει τα πόδια του όταν εισέρχεται στο παλάτι υπογραμμίζει και σημειοδοτεί την αναγκαιότητα αυτή του καθαρού ΝΕΡΟΥ συναισθήματος και την αναγνώριση του από την Ευρύκλεια στην ραψωδία τ. Τα πόδια αντιστοιχούν στον Ποσειδώνα, στους Ιχθείς και στα πιο σημαντικά κέντρα του ανθρωπίνου σώματος συμφώνως με τον χάρτη της ενεργειακής  ρεφλεξολογίας.

Η αυτο θεραπεία του Οδυσσέα  ξεκίνησε με την ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ του στους   Φαίακες που διηγήθηκε τα αξιοσημείωτα γεγονότα της ζωής του σε σχέση με τα ιστορικά της εποχής του,  χρησιμοποιώντας  με το στοιχείο του ΑΕΡΑ, την ομιλία. Στην Ιθάκη μόλις φθάνει  στην στεριά και πατάει χώμα, χρησιμοποιεί   ανυπόδητος  τη ΓΗ  και τον  βοηθά η συνομιλία του με  την Αθηνά πολύ. Συνεχίζει με τα Νίπτρα και στο τέλος με το Θειάφι καίει ό,τι τον πλήγωσε  στην  ΦΩΤΙΑ και εξαγνίζει τον χώρο στην καρδιά.

Αυτό μας διδάσκουν τα Έπη τα Ομηρικά.

Ενηλικίωση χωρίς θεραπεία των τραυμάτων της παιδικής ηλικίας δεν γίνεται και ο ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ  δολοφονείται από τους Μνηστήρες στην έλλειψη και στην υπερβολή ενός συναισθήματος. Ό άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει ούτε χωρίς  νερό, ούτε χωρίς συναίσθημα, χρειάζεται όμως η σωστή ποσότητα, ώστε να μη πεθάνει από λειψυδρία και να μη πνιγεί  σε πλημμύρα.

Ο Τηλέμαχος κρατά την σωστή απόσταση από τα γεγονότα για να βλέπει  τον στόχο του όταν μάχεται και πολεμά.  Να νιώθει καθαρά , ούτε  κοντά να καίγεται, ούτε μακριά να  παγώνει, όπως ο Φαέθων καταστροφικά

Αυτό το συναίσθημα του Τηλέμαχου, του Οδυσσέα,  της Πηνελόπης του Εύμαιου, της Ευρύκλειας και των άλλων ομηρικών χαρακτήρων,  ο Όμηρος ποιητής το μετουσιώνει σε φλόγα και κατάθεση ψυχής. Σε ένα μοναδικό ΑΙΣΘΗΜΑ  διαύγειας, δύναμης, καθαρότητος,  οξείας διεισδυτικότητας και ενορατικότητος που αποτυπώνεται  στο χωροχρόνο του διηνεκούς.

Το περιγράφει στο λυκόφως μιας σιωπής, σε υπερρεαλιστική αλληγορία ετυμηγορία και είναι το καύσιμο υλικό του,  το υλικό  μιας  ανεξάντλητης πηγής ενέργειας που τροφοδοτεί τον κόσμο  με τις σωστές οδηγίες για  το ταξίδι της ζωής.

Γνωρίζει πολύ καλά πως όλοι οι μικροί και οι μεγάλοι τύραννοι τρέφονται από τα λάθος συναισθήματα , γι αυτό και τα προκαλούν. Φόβο, οργή, ανησυχία,θυμό εκνευρισμό  και το χειρότερο, τον  οίκτο που είναι πάντα   μεταμφιεσμένος αυτοοίκτος.Όλα αυτά τα νοσηρά συναισθήματα αγάπης και μίσους δημιουργούνι  ένα φαύλο κύκλο, θύτη και θύματος και σαδομαζοχιστικών αλυσίδων από  τα οποία υποφέρει το ανθρώπινο είδος.

Συναίσθημα έχουν και τα ζώα ίσως και και τα φυτά από τους έμβιους οργανισμούς, όμως μόνο ο άνθρωπος μπορεί να βάλει το ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ σε μια νέα καθαρή και υγιή προοπτική εξισορροπώντας τον τρόμο, του να είσαι άνθρωπος  «τέρας»  με το  θαύμα του   γίνεις  ΆΝΘΡΩΠΟΣ με Λογική.

Ο Όμηρος εξιστορεί  τον απόηχο αυτής  της διαδρομής   στην περιγραφή καταγραφή αυτού του αισθήματος:

Κι όμως ……θα μπορούσαν  τα πράγματα να ήταν αλλιώς ,θα μπορούσαν, αν οι άνθρωποι ήταν στο μέτρο,  πιο σοφοί και λιγότερο αυτοκαταστροφικοί.

Νερό,  ο μεγάλος  συμπαντικός διαλύτης  και το μέσον όχημα, η ΑΙΣΘΗΣΗ που η συνείδηση ταξιδεύει με την σωστό πλοίο στην κοσμική θάλασσα της αντίληψης, την εν λόγω, ΈΛΛΟΓΗ  Λογική,  για ένα καθαρό του Νου, ΝΗΣΙ….σε ένα παράλογο κόσμο χωρίς Αισθητική.

Ξ 246

Ὠκεανοῦ, ὅς περ γένεσις πάντεσσι τέτυκται·

Αστραία